Mehmet Rauf, 1875 yılında İstanbul’da doğdu. Balat Mektebi’nde başladığı eğitim hayatına Eyüp Rüştiyesi ve Soğukçeşme Askerî Rüştiyesinde devam
etti. Henüz on altı yaşındayken yazdığı ve Halit Ziya Uşaklıgil’e “Hizmet” gazetesinde yayımlaması için gönderdiği Düşmüş adlı hikâyeyle edebiyat dünyasına
girdi. 1894 yılında, Heybeliada’daki Mekteb-i Bahriye’den mezun oldu. Burada İngilizce ve Fransızca öğrendi. 1895’te staj için önce Girit’e, ardından
Kiel Kanalı’nın açılış merasimi nedeniyle Almanya’ya gitti. Döndüğünde Tarabya’daki elçilik gemilerinin irtibat subaylığı görevine getirildi.
Türk edebiyatının ilk erotik kitabı olma özelliği taşıyan Bir Zambak Hikâyesi adlı eserinin yayımlanması üzerine 1908 yılında subaylıktan çıkarılınca
hayatına yazar olarak devam etti. 1909 yılında “Mehasin”, 1923 yılında “Süs” isimli kadın dergilerini çıkardı. Mehmet Rauf’un yazar olarak kişiliğinin oluşmasında “Servet-i Fünun” topluluğunun büyük etkisi oldu. “Servet-i Fünun” dergisinde yazınsal yapıtlarının yanı sıra roman, öykü, edebi dil gibi konularda düşüncelerini yansıtan makaleleri de yayımlanan Mehmet Rauf asıl ününü, Türk edebiyat tarihinin ilk psikolojik romanı kabul edilen Eylül (1901) ile kazandı. Bu kitap ilk olarak
1900 yılında Servet-i Fünun dergisinde tefrika edildikten sonra 1901 yılında roman olarak basıldı. Roman, hikâye, şiir ve tiyatro türünde çeşitli eserler veren Mehmet Rauf, üç kere evlendi. 1926 yılında felç geçirdi ve beş yıllık hastalık döneminden sonra 1931 yılında Cerrahpaşa Hastanesi’nde vefat etti.

Başlıca Eserleri:

• Eylül (1901)
• Ferdây-ı Gâram (1913)
• Karanfil ve Yasemin (1924)
• Genç Kız Kalbi (1925)
• Böğürtlen (1926)
• Define (1927)
• Son Yıldız (1927)
• Ceriha (1927)
• Kan Damlası (1928)
• Halas (1929)